Wszystko przez te baby. Świdnica-Namysłów

Niedziela, 9 lutego 2020 · dodano: 09.02.2020 | Komentarze 0

Szosówka wyremontowana. Wymieniłem tylną obręcz, napęd i klocki. Zwłaszcza na obręcz czas był najwyższy, poprzednia trzymała się na ostanie słowo. Skoro odpicowałem kolarzówkę, pojechałem Zdechlakiem…

Trasa zapowiadała się dość długa, a więc na siodełku byłem już po ósmej. Wybrałem kierunek północno-wschodni. Miał być dobry i silny wiatr, a jakoś go nie czułem. Jechało mi się dosyć ciężko i męczyłem się więcej niż zwykle. Rano był mały plus (około dwóch stopni), a na drogach zdarzały się mokre plamy. Ubrałem się odpowiednio, zatem nie zmarzłem. Po dwóch godzinach było już pod dziesięć stopni, a ja nieco się przegrzewałem. No ale nic nie zdjąłem, bo wolę się przepocić niż zmarznąć.
\
Zdechlak dostał kolejną szansę bo w planach miałem kilka odcinków szutrowych. Pierwszy doprowadził mnie do dwóch dziewiczych miejscowości w powiecie wrocławskim, a były to Brzeście i Marzęcice. Dwie małe wioski na końcu świata. Przywitały mnie w nich pieski, które goniły mnie z zapałem godnym lepszej sprawy. Moim celem był Namysłów. Jadąc parę kilometrów krajówką Opole-Wrocław dotarłem do trzeciej dziewiczej miejscowości na mojej marszrucie, Jankowic w powiecie oławskim.

Drugi odcinek szutrowy przywiódł mnie do brzegu Odry. Między wsiami Kotowice i Ratowice jest na tej rzece jaz, którym mogą się przemieszczać rowerzyści i piesi. Parę lat temu go zaliczyłem i dziś postanowiłem to powtórzyć. Gdy dojeżdżałem do tej budowli, zobaczyłem, że coś jest nie tak. Ziemia była rozgrzebana, a ja przedzierałem się przez straszliwe błoto. Po dotarciu na miejsce okazało się, że przepust jest remontowany i przejścia nie ma. Zapewne szpetnie wtedy zakląłem. Wśród gmatwaniny prętów i zbrojeń zobaczyłem kładkę. Nie namyślając się długo przeszedłem przez nią. Po drugiej stronie stał już pan (chyba z nadzoru budowy), który zaczął mi robić wymówki. Jakoś go udobruchałem i szczęśliwy stanąłem na prawym brzegu Odry. Po zaliczeniu Jelcza-Laskowic dobrnąłem do ostatniej dziewiczej osady na mojej dzisiejszej wycieczce o nazwie Stanków. Składa się z kilku domków wśród gęstego drzewostanu.

Już około 50 kilometrów przed Namysłowem zorientowałem się, że mogę mieć kłopot z wyrobieniem się na swój pociąg powrotny, który odjeżdżał o 15:54. Starałem się jechać w miarę szybko, ale zaczęły łapać mnie skurcze. Pewnie od wysiłku i ze zdenerwowania. Gdy wpadałem na peron, pociąg powoli odjeżdżał. Szlag! Zabrakło mi minuty. Czas uciekł mi przez wiejskie baby, które w sklepach plotły trzy po trzy. Dwa razy stanąłem, by coś kupić i te przekupy właśnie napatoczył się przede mnie. „Daj mi pani 15 deka mortadeli. Albo nie, lepiej mielonki. Te pomidory są świeże? Po ile? O, zapomniałam, jeszcze muszę kupić piwo swojemu staremu. Ile wyszło, 20 złotych? Tyle nie mam, dolicz mi pani te pomidory”. A czas leciał jak opętany.

Następny pociąg do Wrocławia była za półtorej godziny. Miałem pół godziny na przesiadkę. Byłem głodny, a więc zjadłem spóźniony obiad. Rzecz jasna, schabowy. Kolejnym pociągiem dojechałem do Jaworzyny Śl. Ostatnie 11 kilometrów znowu przepedałowałem. Lampka przednia po raz kolejny zdała egzamin. Wieczorem zaczął się chyba ten zapowiadany orkan, bo walczyłem ze straszliwym wietrzyskiem. W domu zobaczyłem, że przywlokłem nie mnie niż kilogram błota na swoim rowerze.

Dzisiejsza trasa:
Świdnica-Wiry-Sady-Sobótka-Nasławice-Jordanów Śl.-Borów-Marcinkowice-Brzeście-Marzęcice-Węgry-Żórawina-Wojkowice-Okrzeszyce-Marcinkowice (inne niż te pierwsze)-Jankowice-Kotowice-Ratowice-Jelcz-Laskowice-Stanków-Janików-Biskupice Oławskie-Przeczów-Smarchowice Śl.-Namysłów (no i Jaworzyna Śl.-Świdnica).