przejazdy 2011

Sobota, 22 października 2011 · dodano: 14.01.2012 | Komentarze 0

Korzystając z niezłej pogody oraz pewnej uroczystości, która miała się odbyć nieopodal Kluczborka, postanowiłem zaliczyć rowerową jazdę na tym właśnie odcinku. Tym większą pałałem chęcią jazdy, że w tamte strony zapuszczałem się z rzadka , a odstani 70- kilometrowy odcinek jechałem już zupełnie dziewiczymi dla mnie trasami. Dziewicze trasy są bardzo podniecające, hm tzn. rowerowo. Wcześniej dokładnie przestudiowałem szczegółową mapę województwa opolskiego i tak podbudowany teoretycznie wyruszyłem koło godz. 9 w drogę. Myślałem że rano będzie cieplej, jednak chłód był przenikliwy. Oszronione trawy i niższe krzewy wyraźnie oznaczały, iż w nocy był tęgi przymrozek od ziemi. Jechałem, a para buchała ze mnie jak z parowozu. Ubrany byłem wszakże przyzwoicie i odpowiednio do zastanych warunków. Na głowie czapka, dwie bluzy, grube spodnie kolarskie. Na początku jazdy przydałaby się nawet kominiarka, bo mróz szczypał w nos i policzki, tej nie wziąłem, ale wkrótce-tak koło jedenastej-zrobiło się w miarę ciepło, bo słońce, choć niezbyt intensywnie, ale jednak wzięło się do pracy. Rower szedł równo, ja myślami błądziłem gdzieś w obłokach. Mijały kilometry dobrze znanych mi dróg: Wiry, Jaźwina, Łagiewniki, Strzelin… Potem skierowałem się ku Brzegowi. Droga prowadzi tam co prawda krajowa, jednak zarówno ze względu na niezbyt duży ruch oraz kiepski stan nawierzchni, jest to kwalifikacja nieco na wyrost. Przed Brzegiem porobiono jednak znaczne odcinki nowych dróg w tym obwodnicę. Szukałem kierunku na Namysłów, który jakoś kiepsko był wskazywany. W pewnym momencie nawet musiałem spytać się o drogę. I pech chciał, że zapytałem o to dwie blondynki. Ochoczo mi pokazały, w którą stronę mam jechać. Jak się okazało, należało udać się dokładnie w odwrotnym kierunku… Przejechałem przez ładny stary kratownicowy most na Odrze, a w miejscowości Pisarzowice odbiłem z głównej drogi w prawo, wkraczając jako się rzekło na początku w nowe dla mnie rowerowe trasy. A konkretnie droga wiodła przez Stobrawski Park Krajobrazowy. Stobrawa to rzeka, dopływ Odry. Droga , na początku, gładka i nowiuśka, wkrótce stała się dziurawa i wyboista. Ale nie traciłem ducha, bo jechało się przez lasy, a drzewa miały piękne jesienne kolory: dominował czerwień i złoto. Na dole był kobierzec barwnych liści, a u góry liście trzymające się jeszcze drzew też cieszyły oczy. Czasem miałem wrażenie, że jadę w jakimś złotym tunelu, a przebijające się słońce dodatkowo zabarwiało to zjawisko żółtymi refleksami swoich promieni. Na szlaku spotkałem kilka miejscowości o intrygujących nazwach: Pokój, Szum, Zawiść. No ale najlepsza była mała wioska o dumnej nazwie Paryż. Tam nawet przystanąłem, by zrobić małą fotkę moim zdezelowanym telefonem komórkowym. Hm, to już drugi Paryż w moim życiu. Pierwszym był położony nad rzeką też na literę „s”. Chociaż tak właściwie nie jestem pewien, czy „nasz” Paryż leży na Stobrawą. Mniejsza z tym, Stobrawa w najgorszym przypadku przepływa gdzieś w pobliżu.
W niezłej formie dotarłem do Kluczborka, ale dojechałem tam tylko by szybko z perspektywy roweru rzucić okiem na to miasto i potem zawrócić, bo wspomniana impreza miała miejsce w miejscowości o nazwie Bogacia. Tam też szczęśliwie około godziny 16 zakończyłem jazdę i wziąłem udział w przyjemnej imprezie. Pokonany dystans: 157,8 km ze średnią 25,3 km/h.
Dziś powrót do domu samochodem. Podczas jazdy tęsknie wszakże wpatrywałem się w drogę, bo dla mnie zawsze perspektywa rowerowa jest piękniejsza niż ta widziana przez szybkę…