Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi RODDOS z miasteczka Wałbrzych. Mam przejechane 298725.50 kilometrów w tym 0.00 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 22.71 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 0 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(4)

Moje rowery

senior rrowerr el zdechlaco 22203 km
pożeracz kilometrów 153458 km

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy RODDOS.bikestats.pl

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w miesiącu

Lipiec, 2022

Dystans całkowity:1903.10 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:82:55
Średnia prędkość:22.95 km/h
Liczba aktywności:14
Średnio na aktywność:135.94 km i 5h 55m
Więcej statystyk

Góry Sowie forever. Przełęcz Jugowska-Broumov

Niedziela, 31 lipca 2022 · dodano: 31.07.2022 | Komentarze 0

Gdyby ktoś chciał wczoraj kręcić wiarygodne sceny do filmu o biblijnym potopie, miałby doskonałą okazję. Lało cały dzień, a opady były naprawdę obfite. Znając prognozy pogody, raczej nie pchałem się do jazdy. Myślałem tylko o swoim koledze z pracy, który w ramach pielgrzymki rowerowej kręcił do Częstochowy. Miał dobrą okazję do pokuty za wszelkie grzechy.

Dziś była zupełnie inna gadka. Deszcze odeszły, przejaśniło się i wyszło piękne słońce. No więc grzechem było nie jechać. Podobnie pomyśleli pewnie liczni rowerzyści, którzy rzucili się na drogi. Z domu wyjechałem późno, bo mocno po dziesiątej.

Początek miałem z wiatrem. Jechało się bosko (jeśli mamy pozostać przy nadprzyrodzonej symbolice). Drogi były jeszcze mokre, ale szybciutko schły od słońca i wiatru. Trasa pomiędzy Bystrzycą Górną a Bojanicami ciągle była oznaczona jako zamknięta, ale wbiłem się tam i zaliczyłem nowiutki świeżutki nieprzetarty asfalcik.

Wybrałem się w Góry Sowie, na swój ulubiony podjazd na Przełęcz Jugowską. Do podnóża przełęczy dotarłem mocno okrężną drogą. Z wiatrem warto nastukać trochę więcej kilometrów. Sam podjazd wjechałem całkiem sprawnie. Mogłem zagłębić się w rozważania filozoficzne. Oto dwóch kolarzy na podjeździe mnie łyknęło, a ja z kolei wyprzedziłem tylko jednego. Filozofia: lata lecą, forma spada. No ale jakoś się jeździ. Zjechałem za to błyskawicznie do Nowej Rudy i dalej do Czech. Tutaj wiatr się wzmógł i niestety skierował swoje ostrze przeciwko mnie. Jechało się kiepsko. Ze czterdzieści kilometrów brnąłem pod krzepkie podmuchy. Na liczniku z rzadka pojawiała się prędkość 20 km/h. No ale co zrobić? Tak to już bywa na rowerowych szlakach.

W Czechach pierwotnie zamierzałem zjeść obiad. Głód jednak mnie nie morzył i o pustym żołądku dotarłem do domu. Do Wałbrzycha dojechałem też lekko klucząc, przejechałem przez Szczawno Zdrój (lekko bokiem) i przez wałbrzyską Piaskową Górę, przez którą rowerem nie jeździłem od lat. Do wora wpadło zatem parę nadmiarowych kilometrów. Teraz czuję wilczy apetyt, dlatego zaraz po tym wpisie biorę się za pichcenie konkretnego mięsiwa.
Dziś było sporo górek i podjazdów. Jakoś się udało przejechać bez nadmiernego upodlenia. Od gór gorzej znosiłem ten obrzydliwy przeciwny wiatr.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Olszyniec-Jez. Bystrzyckie (tama)-Bystrzyca Górna-Bojaniec-Pieszyce-Kamionki-Przełęcz Jugowska-Sokolec-Nowa Ruda-Tłumaczów-Otovice-Broumov-Hyncice-Ruprechtice-Mezimesti-Mieroszów-Kochanów-Krzeszów-Grzędy-Czarny Bór-Jabłów-Szczawno Zdrój-Wałbrzych




Przygody w lubuskim i pod domem. Wałbrzych-Żary

Czwartek, 28 lipca 2022 · dodano: 29.07.2022 | Komentarze 0

Jazda odbyła się wczoraj. Opis dopiero dziś, bo wróciłem późno i już nawet nie włączałem komputera.

Wziąłem dzień urlopu, wstałem tak jak przy rowerowej jeździe do pracy. O 6:15 byłem już na siodełku. W planach miałem jazdę do województwa lubuskiego, a konkretnie do Żagania. Ranek był chłodnawy, ale przejrzysty. Prawie wcale nie było wiatru. Jechało mi się dobrze po wcześniej skrupulatnie zaplanowanej trasie. Kilometry szybko nabijały się na liczniku. Watro zaznaczyć, że szybko zrobiło się ciepło i przyjemnie. Był letni dzień taki, jaki pamiętam z dawnych lat: słoneczny, spokojny, bez szaleństw z upałem i mocnymi ulewami.

Pod koniec trasy zaliczyłem kilka dziewiczych miejscowości: Długokąty, Parowa i Bronowiec jeszcze na Dolnym Śląsku oraz Klików, Jankowa Żagańska, Mirostowice Dolne oraz Łaz już w lubuskim. Pociąg miałem o 17:15, a pod Żagań podjechałem ze sporym naddatkiem czasowym. Postanowiłem zatem zmienić plany i pokręcić do Żar. Trochę to wydłużyło moją trasę. Na dworcu w Żarach zameldowałem się o 16:30, licznik wskazał 216 km. Podczas jazdy zjadłem pączka i na nim właściwie dotarłem do mety. W Żabce w Żarach kupiłem jeszcze kanapkę, którą spałaszowałem na peronie.

Okazało się, że mój pociąg ma opóźnienie. W końcu przyjechał z 40-minutową zwłoką. Pani konduktorka powiedziała, że „się popsuł”. Trochę to skomplikowało mój powrót, bowiem wątpliwe było, czy złapię kolejny pociąg w Legnicy. Pani konduktorka jednak spisała się wzorowo, zadzwoniła na stację do Legnicy i rzekła, że pociąg będzie czekał. Oprócz mnie ucieszyło się parę innych osób. Pociąg rzeczywiście stał spokojnie, a tylko jak wszyscy maruderzy znaleźli się w środku, ruszył z kopyta. Pociąg jechał do Kłodzka z ominięciem Wałbrzycha, a ja – zgodnie z założeniami – miałem ostatni etap również pokonać na rowerze. Wysiadłem w Jaworzynie Śląskiej, skąd do domu mam dwadzieścia kilometrów z groszem. Było mocno po dwudziestej, a więc musiałem się streszczać.

Robiła się szarówka. Odpaliłem lampki i ze smutkiem stwierdziłem, że ta przednia sygnalizuje stan rozładowania. No ale jakoś jeszcze świeciła. Końcówkę podjazdu między Pogorzałą a Wałbrzychem przebyłem w ciemnościach. Do domu nie dotarłem jednak zbyt szybko.

Oto na dziurawym zjeździe już w Wałbrzych (do ulicy Orkana) znowu złapałem gumę. Nie było szansy na flaku dojechać, a wiec zabrałem się za zmianę dętki. Słabo mi to szło w skąpym oświetleniu ulicznej latarni. Kląłem przy tym głośnio i siarczyście. W końcu się udało. Dopompowałem i wsiadłem na rower. Modliłem się, by dojechać już te ostatnie sześć kilometrów do domu. Udało się, nawet przednia lampka wytrzymała…
Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Pogorzała-Milikowice-Świebodzice-Olszany-Strzegom-Roztoka-Jawor-Łaźniki-Złotoryja-Pielgrzymka-Lwówek Śląski-Ocice-Nowogrodziec-Osiecznica-Parowa-Ruszów-Iłowa-Konin Żagański-Łaz-Żary
I końcówka:
Jaworzyna Śl.-Stary Jaworów-Milikowice-Pogorzała-Wałbrzych




Nadrabianie strat. Kamienne Góra

Poniedziałek, 25 lipca 2022 · dodano: 25.07.2022 | Komentarze 0

Lipiec jakoś słabo u mnie wygląda. Wyjazdów niewiele, kilometrów niewiele. A więc dziś mimo nierowerowego poniedziałku (co do zasady), postanowiłem się przewietrzyć. Zresztą zapowiadana jest u mnie na kolejne dni dość mizerna pogoda, a więc tym bardziej należało się dziś wybrać w plener. Było ciepło, ale znowu wietrznie. O opadach nie było mowy. Zrobiłem dość urozmaiconą trasę po górkach i pagórkach. Znowu zachwycałem się wyremontowaną kolarzówką...

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Stare Bogaczowice-Marciszów-Kamienna Góra-Krzeszów-Kochanów-Mieroszów-Unisław Śl.-Rybnica Leśna-Głuszyca-Jugowice-Jez. Bystrzyckie (tama)-Lubachów-Wałbrzych.




Po remoncie szosówki. Środa Śl.

Niedziela, 24 lipca 2022 · dodano: 24.07.2022 | Komentarze 0

Kolarzówka po reanimacji wygląda jak inny rower. Wygląda i działa. Niestety musiałem zmienić żółtą owijkę na kierownicę, bo była obrazem nędzy i rozpaczy. Teraz mam czarną. Mój ulubiony żółty kolor powoli ustępuje z roweru. Ta owijka to jedyny słabszy element szosówki. Reszta jest po prostu piękna. Zwłaszcza nowy napęd. Działa idealnie. Nie ma żadnych poślizgów i czuje się moc pod stopą. Nowe stery na początku jazdy nieco uciekały, ale po jakimś czasie pozwoliły na bezproblemowe kierowanie rowerem. Nowe zamocowanie hamulca dodaje pewności przy zatrzymywaniu pojazdu. Jednym słowem jestem bardzo zadowolony.

Dziś był piękny dzień. Słoneczny, ciepły, ale raczej nie upalny. Tylko wiaterek hulał ciut za duży. No ale przecież nie można mieć wszystkiego na raz.

Z domu wyjechałem w okolicach dziesiątej. Na śniadanie zjadłem pierogi, bo zapomniałem wyjąć pieczywo z zamrażalnika. Na tych pierogach pociągnąłem cały dystans, tylko raz wzmocniłem się batonikiem. Na drogach była niezliczona rzesza rowerzystów. Do domu przyjechałem w okolicach osiemnastej. Na obiadokolację wsunąłem fasolkę szparagową. Smakowała bosko.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Pogorzała-Milikowice-Nowy Jaworów-Stanowice-Łażany-Kruków-Gościsław-Jarosław-Piersno-Ciechów-Środa Śląska-Świdnica Polska-Kąty Wrocławskie-Stróża-Mietków-Sobótka-Biała-Marcinowice-Niegoszów-Świdnica-Lubachów-Wałbrzych




Zdechlak do boju! Marcinowice

Czwartek, 21 lipca 2022 · dodano: 21.07.2022 | Komentarze 0

A więc kolarzówka poszła do reanimacji. Dużo tego wyszło (tzn. rzeczy do naprawy), ale jutro odbieram nowe świeżutkie rowerowe ciałko. Dziś zatem szansę dostał Stary Zdechlak. W zeszłym roku raz tylko się nim przejechałem. Stał biedak cały czas w piwnicy i czekał na lepsze okoliczności. Nawet oblazła go rdza, ale jakieś pół roku temu też go solidnie odświeżyłem.

Trochę się obawiałem, czy jakoś mi pójdzie na nim jazda. Jest ciężki, na szerokich oponach i ma zupełnie inną geometrię niż rower szosowy. Jego nazwa nie jest przesadzona , ma bowiem 25 lat. Pamięta wszystkie moje wczesne wycieczki. Mam do niego spory sentyment. Nawet noszę się z zamiarem lekkiego tuningu, a mianowicie polakierowania ramy na mój ulubiony kolor żółty. Może w przyszłym roku…

Rano do pracy dojechałem nawet sprawnie. Było całkiem przyjemnie, około piętnastu stopni i brak wiatru. Podjazy robiłem z większym mozołem. Czas dojazdu do pracy był jednak przyzwoity, tylko około dwóch minut gorszy od dobrych czasów dojazdu na kolarzówce.

O piętnastej wyruszyłem w skwar. No tak, wreszcie prognozy się sprawdziły i Dolny Śląsk zalał tropikalny upał. Termometr wskazywał 38-39 stopni. Jednak ja jakoś dobrze to znosiłem. Na zjazdach chłodziłem się wiatrem, na zacienionych odcinkach z lubością chłonąłem chwilowy chłód. Parę razy przystanąłem przy wiejskich sklepach i kupiłem zimne napoje. Były boskie.

Odczuwałem różnicę pomiędzy jazdą na kolarzówce i Zdechlaku. Podjazdy szły zdecydowanie wolniej. W wielu miejscach czułem jak jego szerokie opony są po prostu pochłanianie przez rozgrzany asfalt. Grzęzły w nim i się zapadały. Ale czułem też jego siłę. Szprychy i opony wprawione w ruch wydawały piękny niski dźwięk miły dla mego ucha. Rower po przeglądzie spisywał się znakomicie. Wszystko działało jak należy. W pewnym sensie zrobiłem jego test przed wyprawą, która ma nastąpić za krócej niż miesiąc.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Dziećmorowice-Bystrzyca Górna-Opoczka-Bojanice-Lutomia Dolna-Mościsko-Tuszyn-Jaźwina-Jędrzejowice-(znowu przejechałem zamkniętą teoretycznie drogą, bo ciągle robią ten przepust wodny)-Wiry-Marcinowice-Wilków-Panków-Wierzbna-Nowice-Milikowice-Pogorzała-Wałbrzych




Rowerowa nekrofilia. Broumov

Wtorek, 19 lipca 2022 · dodano: 19.07.2022 | Komentarze 2

Nekrofilia to pociąg do tego, co nieżywe. Choć tak naprawdę raczej nie wykazuję takich skłonności, dziś jakoś zbliżyłem się do niej.

Mój rower właściwie od początku sezonu czeka na zmianę napędu. Z moim kolegą, który mi go serwisuje, umówiliśmy się tak, że jak tylko poczuję coś w nim złego, od razu oddaję pojazd w jego ręce. Już w zeszłym roku zakupiłem tarcze, łańcuch i kasetę. Wszystko to czeka u mego kolegi. No ale stary napęd jakoś nie chciał się poddać, a więc jeździłem na nim. W międzyczasie inne rzeczy w mym rowerze zaczęły szwankować. Najpierw tylny hamulec się obluzował. Było to nieco dziwne, bo od niedawna go posiadam. Za skarby nie dał się dokręcić. No ale jakoś można było jeździć. Kolejna sprawa, to stery. Od jakiegoś czasu skręca mi się niezbyt dobrze, z trudem przełamuję opór kierownicy. Wreszcie przerzutki. Opornie dawały się nastawiać…

Wszystkie te mankamenty postanowiłem usunąć przy okazji montażu nowego napędu. No ale stary – jak się rzekło – spisywał się wyśmienicie. Do dzisiaj. Jadąc rano do pracy poczułem, że jego żywot dobiegł końca. Łańcuch zaczął latać na zębatkach jak pijana baletnica z trzeciorzędnego teatru. Zauważyłem, że nieco lepiej jechało mi się, gdy łańcuch ustawiałem na niskich zębatkach, a jazdę regulowałem przednimi tarczami. Wtedy łańcuch jako tako się trzymał. Tak też jechałem całą dzisiejszą trasę.

Gdybyż to był koniec moich problemów! Do tego przyplątała się kłopotliwa sytuacja z kapciem w tylnej oponie. Pierwsze kuku miałem tuż po wyjeździe z pracy. Wyjeżdżałem z Wałbrzycha ścieżkami przy strefie ekonomicznej. Na jednym krawężniku, który musiałem pokonać, podskoczyłem i lądując usłyszałem psyk powietrza taki, jaki wydają naczynia z gazem, które się nagle rozszczelnią. Głośne psss! Najpierw pomyślałem, że to mój bidon. Czasem tak jest, kiedy w bidonie wiezie się soki, które potrafią błyskawicznie sfermentować i wydzielić dużo gazu. Tym razem nie był to bidon. Moja tylna opona została pozbawiona powietrza w ułamku sekundy. Dobrze że akcja działa się na lekkim podjeździe i szybko stanąłem. Przyjrzałem się jej. Bok miała rozdarty. Podskakując na krawężniku bokiem dobiłem do ostrych kamieni, które tam były. One rozdarły oponę. No dobra. Zabrałem się za wymianę dętki. Szło mi opornie, bo opona jakoś skleiła się z obręczą i za Boga nie mogłem jej zdjąć. Wreszcie się udało. Wymieniłem gumę i małą pompką coś tam dopompowałem. Opona była nawet twarda. Przez ułamek sekundy przez głowę przeleciała mi myśl, by także oponę podkleić od wewnątrz. Ale jakoś mi się nie chciało. Pojechałem dalej, a w razie kolejnej kiszki planowałem zawinąć do domu, do którego miałem z dziesięć kilometrów. Nic się jednak nie działo, a więc pojechałem zgodnie z planem do Czech.

Rano było chłodno, ale po południu zrobił się ukrop. Lubię ciepełko, ale bez przesady. Termometr wskazywał 37 stopni. Raczej dużo. Z lubością przyjmowałem zacienione odcinki, ale nie było ich za dużo. Parę razy przystawałem przy sklepach i kupowałem boskie zimne napoje. Jakoś się jechało. W Czechach dotarłem do Broumova. Z pewnym zażenowaniem stwierdziłem, ze w mieści nadal remontują odcinek może 500-metrowy. Babrzą się z tym od maja. Szanują swoją pracę.

Na zjeździe od Rybnicy Leśnej, gdy wjechałem na gorszy asfalt, z tyłu poczułem, że miota mi rowerem. No nie, znowu guma! Drugiej dętki już nie miałem. Klnąc siarczyście zabrałem się za klejenie. Było już późno. Do domu miałem jeszcze kilkanaście kilometrów. Od razu w głowie skreśliłem pierwotny plan jazdy dłuższym półkolem. Już tylko marzyłem, by jak najszybciej dotrzeć do Wałbrzycha. Mam łatki samoprzylepne i takie użyłem w pierwszej kolejności. Nadają się do dupy. Pierwsza z nich trzymała tylko, gdy dętka była napompowana. Gdy nieco spuściłem powietrze, by ją wepchnąć w oponę, zwiotczała i zaczęła przepuszczać. Ten psyk doprowadził mnie do pasji. Stałem na poboczu i majtlowałem przy kole. W pewnym momencie przystanęła przy mnie pani w samochodzie z kłodzką rejestracją. Samochód miał tylni bagażnik, a na nim rower. Pani spytała, czy mnie nie podwieźć. Jakoś mnie to wzruszyło. Są jeszcze na tym świecie uczynni ludzie. Pani podziękowałem i postanowiłem walczyć dalej z tymi zwłokami rowerowymi. Łatkę oderwałem i nałożyłem drugą, także samoprzylepną. Od razu syczało spod niej jak spod przykrywki czajnika. No to ciul. Zostanę tu na noc. Rzuciły się na mnie komary i inne wstrętne owady. Byłem bliski wykonania telefonu po safety car. No ale do tego nie doszło.

Postanowiłem bowiem spróbować ostatniej szansy. Miałem ze sobą normalne łatki z wewnętrzną powierzchnią podlegającą wulkanizacji. Ładnie wyczyściłem miejsce przy dziurze i zgodnie z zasadami nałożyłem łatkę po posmarowaniu jej klejem i odczekaniu trzech minut. Cud! Zadziałało. Spod dziury nic nie sykało. Dobiłem powietrze na maksa i wskoczyłem na rower. Jakoś się jechało. Co prawda musiałem przystanąć ze trzy razy, by dopompować, ale dotarłem do domu. Dzień był już na krawędzi nocy, ale się udało.

Rowerowe zwłoki wrzuciłem do samochodu. Jutro daję je swojemu koledze do serwisu. Ma je reaktywować. Koniec nekrofilii. Szosówkę odbiorę pewnie pod koniec tygodnia. Otwiera się zatem szansa dla Starego Zdechlaka na pierwszą jazdę w tym sezonie.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Unisław Śl.-Mieroszów-Mezimesti-Hejtmankovice-Broumov-Hyncice-Ruprechtice-Mezimesti-Viznov-Nowe Siodło-Mieroszów-Unisław Śl.-Rybnica Leśna-Głuszyca-Olszyniec-Wałbrzych




Gościnne występy. Sierzchów-Tomaszów Mazowiecki

Niedziela, 17 lipca 2022 · dodano: 17.07.2022 | Komentarze 0

Miałem dziś okazję przejechać się na pograniczu Mazowsza i Ziemi Łódzkiej. Gmin nowych nie przybyło, ale przejażdżka była udana. Rano był chłodek i spory wiatr, potem się ociepliło.

Trasa jak w tytule. Po raz kolejny (trzeci jak dobrze liczę) przejechałem przez Inowłódz i znowu przypatrzyłem się pięknemu romańskiemu kościołowi. Z daleka, ale było warto.




Awansem. Dobromierz

Środa, 13 lipca 2022 · dodano: 13.07.2022 | Komentarze 0

Po wczorajszej jeździe, dziś też się wybrałem na rower. Końcówka tygodnia zapowiada się nierowerowa, bo mam mały wyjazd. Biorę co prawda swój pojazd, ale użyję go może w niedzielę na gościnnych występach. A więc niejako dziś odrobiłem teoretycznie późniejszą trasę.

Rano znowu było chłodno, ale po południu się ociepliło. Wiało dość mocno i ten wiatr raczej przeszkadzał. Jechało mi się dziwnie ciężko. Nawet skróciłem swoją trasę, co rzadko mi się zdarza. Byłem też jakiś poddenerwowany. No dobrze, będzie tylko lepiej.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Stare Bogaczowice-Dobromierz-Olszany-Stanowice-Przyłegów-Pastuchów-Bolesławice-Milikowice-Witoszów Dolny-Lubachów-Dziećmorowice-Wałbrzych




Rowerowe umartwienia. Przełęcz Walimska

Wtorek, 12 lipca 2022 · dodano: 12.07.2022 | Komentarze 0

Zimny lipiec opanował moje rejony. Coś tam bredzą o upałach, ale raczej są to kiepskie prognozy. Poranna jazda do pracy przyniosła gęsią skórkę. Z lubością pławiłem się pod ciepłą wodą. W ciągu dnia nawet przeszyły nad Wałbrzychem fale opadów. Kiedy jednak wyjeżdżałem o piętnastej przejaśniło się. Deszczu na trasie nie miałem. I chwała Bogu.

Po raz drugi w tym roku wybrałem się na Przełęcz Walimską, tym razem od drugiej strony, czyli od Pieszyc. Podjazd jest tam trudniejszy. Na długich odcinkach trzyma mocne nachylenia, nie odpuszcza nawet na końcu. Jedzie się mozolnie i powoli. Zaletą drogi jest to, że naprawę jest mało uczęszczana przez samochody. Jedzie się lasem, z dla od cywilizacji. Jazda ma coś w sobie z rowerowego masochizmu. Jako się rzekło, w pocie czoła pnie się do góry, a na zjeździe niewiele nie zwojuje. Droga jest dziurawa, a poza tym człowiek się wytłucze na trzech długich odcinkach kostki. Mozół podjazdu nie daje radości zjazdu. Na odcinku zjazdowym dziś dobiłem ledwie do 40 km/h. No ale raz w roku zaliczam takie rowerowe umartwienie.

Żeby dotrzeć do początku podjazdu, zrobiłem spore kółko. Wiatr trochę dmuchał, ale jakoś miałem wrażenie, że na dłuższych odcinkach mi pomaga. Pojechałem odcinkiem Wiry-Jędrzejowice mimo znaków, że droga jest zamknięta. Owszem przed samymi Jędrzejowicami drogę rozkopano. Trwają tam prace przy przebudowie przepustu wodnego. Samochodem się nie przejedzie, ale ja rowerem przebiłem się bokiem.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Pogorzała-Milikowice-Nowice-Wierzbna-Marcinowice-Kątki-Wiry-Jędrzejowice-Tuszyn-Mościsko-Bratoszów-Pieszyce-Przełęcz Walimska-Walim-Jugowice-Jez. Bystrzyckie (tama)-Lubachów-Dziećmorowice-Wałbrzych




Oddech jesieni. Trutnov

Niedziela, 10 lipca 2022 · dodano: 10.07.2022 | Komentarze 0

Ochłodzenie trwa. Dziś temperatura nie przekroczyła 20 stopni, a na długich odcinkach czasu wahał się między 13 a 15 stopniami. Parę razy poprószył deszczyk. Miałem wrażenie, że zapanowała jesień. Drugą część dystansu przemierzyłem w kurtce, bo przemarzłem. Jako ciekawostkę mogę powiedzieć, że dostałem informację od swojego kolegi Darka, który gdzieś błąka się w Norwegii za kołem polarnym. Napisał mi, że ma słońce i temperaturę 16 stopni. Odpisałem mu, że ja mam podobnie. Już nie wspomniałem , że nie mam słońca, bo mi było wstyd…

Trasę miałem górską. Przeciąłem kilka pasemek, w tym ciekawe czeskie Góry Jastrzębie (Jestrebi hory). Po raz pierwszy od chyba od dziesięciu lat przejechałem odcinek Adrspach-Hodkovice-Janovice-Jivka Vernerovice. Odżyły wspomnienia. Jest tam pięknie. Najpierw pod górkę, potem w dół. Kurczę, nie pamiętałem tego profilu. W wioskach zapraszają czeski penziony i hospudki. Końcówka wiedzie przez las.

Już w Trutnovie przystanąłem na obiad. W hoteliku-restauracji Porici. Tym razem kusiłem się na smażony ser z hranolkami (frytkami). Smakowało nieźle.

Odcinek z Trutnova do polskiej granicy miałem pod górkę i pod wiatr. Namachałem się jak nieboskie stworzenie. Do domu przyjechałem w dobrej formie.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Pogorzała-Burkatów-Jez. Bystrzyckie (tama)-Jugowice-Głuszyca-Rybnica Leśna-Unisław Śl.-Mieroszów-Zdnov-Adrspach-Jivka Vernerovice-Radvanice-Trutnov-Zlata Olesnice-Kralovec-Lubawka-Krzeszów-Grzędy-Czarny Bór-Boguszów-Gorce (Kuźnice Świdnickie)-Wałbrzych