Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi RODDOS z miasteczka Wałbrzych. Mam przejechane 313086.90 kilometrów w tym 0.00 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 22.66 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 0 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(4)

Moje rowery

senior rrowerr el zdechlaco 25663 km
pożeracz kilometrów 164359 km

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy RODDOS.bikestats.pl

Archiwum bloga

Z Darkiem. Dzień 2. Wałbrzych-Brzeg

Niedziela, 16 października 2022 · dodano: 16.10.2022 | Komentarze 0

Celem dzisiejszej jazdy był Brzeg na Opolszczyźnie, skąd Darek miał pociągiem powrócić do swojej Warszawy. Ja natomiast też pociągiem planowałem jazdę do domu.
Wyruszyliśmy po ósmej. Pogoda na początku była nieokreślona, by w końcu zdecydować się na zaprezentowanie nam złotej polskiej jesieni. Jazdę odbyłem w niedawno zakupionych okularach Lozano. Jako krótkowidz muszę używać wkładek korekcyjnych i to w znacznym stopniu podwyższa ich koszt. Do okularów dodano kilka par szkiełek. Dziś jechałem w przyciemniających obraz rzeczywistości szkłach lustrzanych. Ale już na nocny powrót do domu z dworca kolejowego założyłem żółte rozjaśniające. Okulary oceniam jako bardzo dobre.

Po przejechaniu 20 kilometrów zrobiliśmy przystanek u mojej żony w Burkatowie. Wypiliśmy kawę a darek zjadł bułeczkę z pieczonym jabłkiem. Ja po gigantycznym omlecie spożytym na śniadanie jakoś nie miałem ochoty na kolejne pokarmy.

Do dalszej jazdy przystąpiliśmy koło dziesiątej. Wyszło ładne słońce i zrobiło się ciepło. Nieco przegrzewaliśmy się w zbyt grubych ubraniach. Wiaterek się wzmógł, ale raczej nam pomagał. To dzięki niemu i naszej mocnej zmianowej jeździe wykręciliśmy całkiem przyzwoitą średnią.

W Brzegu byliśmy na dwie godziny przed naszymi pociągami. W restauracji Wozownia spożyliśmy więc obiad. Porcje były małe i zupełnie nieprzystające do ich ceny…

Pożegnaliśmy się na peronie, obiecując sobie kolejną wspólną rajzę na wiosnę. Ale to już gdzieś w Polsce, by natłuc trochę gmin. Zatłoczonymi pociągami dotarłem do domu. Jazda nimi z przesiadką we Wrocławiu staje się ostatnio istnym koszmarem.




Z Darkiem. Dzień 1. Ostra Góra

Sobota, 15 października 2022 · dodano: 15.10.2022 | Komentarze 0

Wczoraj przyjechał do mnie mój kolega Darek z Warszawy. Przez weekend planowaliśmy trochę razem pojeździć.
Dziś przetarliśmy trasę przez Czechy i Góry Stołowe. Trasa była wymagająca, bardzo dużo górek. W Czechach zjedliśmy obiad, a do domu dotarliśmy przed zmierzchem.
Niestety dobra pogoda się skończyła. Zamiast złotej polskiej jesieni dziś nas okrutnie zlało. Teraz się suszymy. Pojechałem nieco podziębiony i zimne opady były dla mnie raczej przykre. No ale czuję, że chyba ten stan nie przerodzi się w chorobę...




Dziewicze miejscowości. Wałbrzych-Żmigród

Czwartek, 13 października 2022 · dodano: 14.10.2022 | Komentarze 0

Tytułowe dziewicze miejscowości to takie, do których dotarłem po raz pierwszy na rowerze. Na drodze do Żmigrodu były to wsie w powiatach średzkim (Głogi) i trzebnickim (Lubnów, Nowosielce, Kierz, Morzęcin Wielki, Budzicz, Kaszyce Milickie, Sieczków i Książęca Wieś).




Do teściów na obiad. Burkatów-Nysa

Niedziela, 9 października 2022 · dodano: 09.10.2022 | Komentarze 0

Opis jutro.

Wyjazd nastąpił w godzinach mocno porannych, bo nieco po siódmej. Jechałem z Burkatowa. Ranek był chłodny, termometr pokazał pięć stopni. Ubrany byłem odpowiednio, ale zmarzły mi ręce, bo miałem założone krótkie rękawiczki. Późniejsze godziny przyniosły wzrost temperatury. Słońce ładnie przyświecało. Wiaterek pomagał.

Wcześniej ustaliłem sobie dokładnie plan jazdy. Trasę wyznaczyłem sobie tak, aby dotrzeć do kilku dziewiczych miejscowości zarówno na Dolnym Śląsku jak i na Opolszczyźnie. Pogranicze tych województw można opisać jako tereny zapomniane, o kiepskich dziurawych drogach i zaniedbanych obejściach. Tylko pieski czuły się dobrze i oszczekiwały mnie całkiem sprawnie. Raz nawet zapuściłem się szutrami, ale nie było innego wyjścia, by zaliczyć wioskę Samborowice. Wcześniej było sioło Królewiec. Jakiś czas temu planowałem wyjazd od Królewca (Kaliningradu), ale teraz jest to raczej zadanie niewykonalne. Dlatego zadowoliłem się Królewcem w powiecie strzelińskim. Poza tymi dwoma wioskami do mojej dolnośląskiej kolekcji dołączyłem Strużynę i Rożnów. Jeśli chodzi o Opolszczyznę to dotarłem do siedmiu nowych miejscowości, były to kolejno: Bogdanów, Jaszów, Smolice, Śmiłowice, Goszowice, Frączków i Korzekwice. Trasa płaska w okolicach Nysy zamieniła się w sympatyczne pagórki. Pogoda cały czas dopisywała.
Na obiedzie zameldowałem się na czas. Był kotlet schabowy i grzybki…

Wczorajsza trasa:
Burkatów-Świdnica-Wiry-Łagiewniki-Brochocinek-Strzelin-Jegłowa-Przeworno-Rożnów-Jagielnica-Biechów-Goszowice-Regulice-Nysa




Dwa słowa o proletariacie. Mieroszów

Środa, 5 października 2022 · dodano: 05.10.2022 | Komentarze 0

Ranek był czarny jak smoła. Jakoś jazda bez dziennego światła nie jest moim żywiołem. Odpaliłem mocne światła, ale i tak w dużym ruchu samochodowym nie czułem się komfortowo. Na ale cóż, trzeba było jechać. Jakoś zatem dojechałem. W pracy byłem przed siódmą, ale na zewnątrz nadal było ciemnawo.

Kolejny raz wziąłem sobie godzinę ze swojej kolekcji nadgodzin. Na popołudniową jazdę wyruszyłem zatem o czternastej. Dzień był słoneczny i stosunkowo ciepły, sielankę psuł mocny wiatr. Miałem wrażenie, że na całej trasie wali mi w twarz… Rano jechałem w ciepłej czapce, po południu nakrycie głowy zmieniłem na chustkę. Zamiana ta okazała się trafna, w mycy spociłbym się jak szczur…

Pagórkowata trasę pokonywałem dość chwacko, no ale ciągle obraz całości psuł ten mocny wiatr. Właściwie zrobiłem objazd znanej mi doskonale okolicy, bo na dalsze ekskursy nie było czasu.

Przed samym Wałbrzychem potwierdziłem dwie znane mi już wcześniej rzeczy. Pierwszą z nich jest fakt, że w herbie Wałbrzycha jest dąb. Otóż na drodze od Złotego Lasu do mojego domu było całe zatrzęsienie opadłych żołędzi. Jazda po twardych skorupach była na tyle niebezpieczna, że parę razy prawie straciłem równowagę. Druga sprawa jest bardziej smutna. W Wałbrzychu mieszka proletariat najgorszego rodzaju. Chamstwo i prostactwo widzi się na każdym kroku. Dziś miałem okazję się o tym ponownie przekonać: raz gość w samochodzie wymusił na mnie ordynarnie pierwszeństwo, a potem jeszcze trąbił na mnie jak potępiony, drugi raz zobaczyłem, że furgonetka tarasuje całą ścieżkę rowerową. Kierowca, któremu zwróciłem uwagę, zapienił się i prawie doszło do konfrontacji na pięści, bo ja też nie myślałem odpuszczać. W końcu jednak do rozlewu krwi nie doszło… No tak, mieszkam w Wałbrzychu, ale jakoś nie czuję się tu dobrze… Proletariusze wszystkich miast, marsz na Sybir.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Stare Bogaczowice-Jaczków-Czarny Bór-Grzędy Górne- Kochanów-Mieroszów-Rybnica Leśna-Głuszyca-Jez. Bystrzyckie (tama)-Lubachów-Dziećmorowice-Wałbrzych




Kapuśniaczek. Jawor

Niedziela, 2 października 2022 · dodano: 02.10.2022 | Komentarze 0

Prognozy na dziś były nadzwyczaj rozstrzelone. Od ciągłych opadów do pełnego słońca. Tym razem prawda okazała się średnią arytmetyczną tych zapowiedzi. Było i słońce i deszcz.

Rano wstałem nawet sprawnie. Na zewnątrz wstawał dzień. Ja tez wstałem i bez marudzenia zrobiłem sobie śniadanie. Zwłaszcza mocna kawa wyostrzyła moje oczy i całe ciało. Ubrałem się dość przezornie. Zgodnie z moją dewizą, lepiej nieco się przegrzać niż zmarznąć. Na plecy wrzuciłem plecaczek, a w nim schowałem kurtkę przeciwdeszczową.

Pierwsze kilometry przejechałem przez Wałbrzych. Moje miasto jest rozległe i nawet biorąc pod uwagę, że nieco kluczyłem, rozstałem się z nim dopiero po dwudziestu kilometrach jazdy. Początek był taki jak do mojej pracy. Drogi były mokre po nocnym deszczu, ale słońce ładnie suszyło te wilgotne bezeceństwa. Wzgórki przy Wałbrzychu pokonywałem całkiem dynamicznie. Rower mój jest po zmianie napędu i to się czuło. Każde uderzenie w pedały odpłacało się niezłym przyspieszeniem. Niedziela była ładna, przejrzysta i spokojna. Nawet zastanawiałem się nad tym, dlaczego tak mało cyklistów wyruszyło na trasy. Wiatr trochę hulał, ale sprawiedliwie raz pomagał, raz przeszkadzał.

W Strzegomiu stanąłem na obiad, w zajeździe „U Emila”. Była czternasta, a ja jakoś niespodziewanie zgłodniałem. Za pełne danie obiadowe zapłaciłem trzy dychy. Był kapuśniak i kopytka z kotletem mielonym. Strawy nieco trąciły myszką, ale człowiek głodny wszystko zje. Gdy wyjechałem na dalszą jazdę, nad okolicą zaciągnęły się paskudne chmury. Po półgodzinie zaczął kropić drobny kapuśniaczek. Mnie ten kapuśniaczek nawet nie przeszkadzał, ale poczułem, że ten przyswojony na obiedzie chce się wydostać na zewnątrz. Cóż było robić? Przystanąłem i udałem się w krzaki…

Po kolejnych kilometrach już dostałem się w strefę mocnych opadów. Z plecaka wydobyłem kurtkę i tak odziany jakoś brnąłem w deszczu. Opady ustały po kolejnej półgodzinie. Wyszło znowu słońce. Do domu dotarłem bez większych przygód, zadowolony z udanej jazdy.

Rower po ostatnich jazdach w deszczu nieco się wysmotruchał. Odstawiłem go do piwnicy na jakieś konkretne czyszczenie. Ale to jużjutro…


Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Stare Bogaczowice-Dobromierz-Kłaczyna-Roztoka-Zębowice-Jawor-Luboradz-Marcinowice-Damianowo-Goczałków Górny-Strzegom-Morawa-Skarżyce-Pastuchów-Bolesławice-Świdnica-Milikowice-Komorów-Witoszów Dolny-Burkatów-Lubachów-Dziećmorowice-Wałbrzych




Odrabianie strat bez bólu głowy. Marcinowice

Piątek, 30 września 2022 · dodano: 30.09.2022 | Komentarze 0

Poranna jazda do pracy odbyła się ciemną nocą. No może ostatnie dwa kilometry rozświetlił mi wstający dzień. Nawet nie było strasznie zimno, ale ciepły ubiór się przydał. Tym razem w Wałbrzychu paliły się latarnie. Oczywiście jazda miała sens tylko z włączonymi światłami, z przodu i z tyłu. Na miejsce dotarłem w kiepskim czasie, ale po ćmoku raczej szybciej się nie dało. Zresztą te czasy dojazdowe odnotowuję tylko dla pewnego porządku, a tak naprawdę jakoś nie przywiązuję do tego wagi.

Zwolniłem się o czternastej. Dzień był ładny, słoneczny, ale chłodny. Co warto odnotować, prawie nie było wiatru, a to u mnie rzadko się zdarza. A swój objazd wyjechałem z trasą naszkicowaną w głowie. Ta ostatnia już mnie nie bolała…Zatem nie pozostało mi nic innego, tylko poruszać się po tym wirtualnym sznurku. Bez większych przygód dotarłem do domu. Była dziewiętnasta, pora, kiedy dzień poszedł na antypody. Znowu przydały się moje mocne lampki, kiedy końcówkę przemierzałem ulicami Wałbrzycha.

Dzisiejsza trasa:
Wałbrzych-Olszyniec-Jez. Bystrzyckie (tama)-Bystrzyca Górna-Lutomia Dolna-Mościsko-Tuszyn-Kiełczyn-Wiry-Kątki-Marcinowice-Gruszów-Pszenno-Jagodnik-Świdnica-Pogorzała-Wałbrzych




Odrabianie start z bólem głowy. Police nad Metuji

Czwartek, 29 września 2022 · dodano: 29.09.2022 | Komentarze 0

Przez tydzień nie udało mi się pojeździć. W weekend miałem wyjazd zupełnie nierowerowy, do córki, która studiuje w Holandii. Przy okazji zlustrowałem ten kraj pod kątem ewentualnej rowerowej wyprawy. Niestety, odpada. Za dużo urbanizacji i porządku. Poza tym te ścieżki rowerowe na każdym kroku… Ja bardziej lubię np. bałkański bałaganik. Z kolei początek tygodnia upłynął pod znakiem opadów i mojego pewnego lenistwa. Ta że w końcu na rower się nie wybrałem.

Na dziś zapowiadano poprawę pogody to jest bez szału, ale przynajmniej bez deszczu. Ruszony wyrzutami sumienia, wziąłem sobie na dziś jeden dzień urlopu, żeby odrobić choć część strat.

Obudziłem się z bólem głowy, przypadłością, która od dawna mnie nie dosięgała. Jakoś zwlokłem się z łóżka i zjadłem śniadanie. Czułem jednak, że ciało raczej nie jest gotowe do jazdy. Wcześniej umyśliłem sobie dość trudną trasę. Przez godzinkę biłem się z myślami. Jechać, nie jechać? Zmienić trasę na bardziej lajtową? W końcu w okolicach dziesiątej poczłapałem zgodnie z planem.

A plan był taki, by sporym łukiem dotrzeć do Czech. Jechałem zatem tak jak sobie w głowie wyznaczyłem, z tą myślą, że ewentualnie skrócę sobie dystans. No ale kilometry przybywały, a ja poruszałem się tak jak miałem ułożone w głowie. Ta nadal nieco ćmiła, ale ból był do wytrzymania.

Dzień był pogodny. Tak jak zwiastowały prognozy. Było nawet słońce, ale temperatura miotała się w mizernych zakresach, czyli od ośmiu do piętnastu stopni. Mój quasi-zimowy ubiór się przydał się znakomicie. Miałem na sobie i długie nogawki, i długie rękawki, obolała głowa uzbrojona była w czapeczkę. Do kompletu zabrakło tylko zimowych rękawiczek. Pod koniec jazdy zorientowałem się, że rękawiczki mam nie do pary. No ale obie były niebieskie, a taką dziś miałem tonację barw pozostałych części mego ubioru. No za wyjątkiem czapeczki, która była żółta.

Profil trasy był dość trudny, były górki i góreczki. W czeskim Pekovie w restauracji „U generala Laudona” zjadłem obiad. Była godzina piętnasta, a mnie mocno już burczało w brzuchu. Wziąłem sobie pikantny gulasz z knedlikami i piwo Opat. Wszystko smakowało wyśmienicie. Za owe frykasy zapłaciłem 160 koron, a więc całkiem niedużo. Po obiedzie miałem zatem siły, by wspiąć się na Honske sedlo. Z przełęczy tej jest piękny zjazd, na którym można osiągnąć niezłe prędkości. Mnie się marzył jakiś rekordzik w tym zakresie, bo i wiatr był tu sprzyjający. Cóż, wykręciłem ponad 72 km/h. Do rekordu zabrakło 7 km/h. Tuż przed samą przełęczą łyknął mnie jakiś jegomość na góralu. Już miałem pomstować na swoją formą, ale zauważyłem, że jedzie na elektryku. Na zjeździe nie był już takim chojrakiem, dziabnąłem go jak szczupak płotkę…

Do domu dotarłem przed osiemnastą. Teraz myślę nad porządną kolacją.

Dzieiejsza trasa:
Wałbrzych-Pogorzała-Burkatów-Jez. Bystrzyckie (tama)-Jugowice-Głuszyca-Rybnica Leśna-Unisław Śl.-Mieroszów-Zdonov-Teplice nad Metuji-Dedov-Police nad Metuji-Pekov-Honske sedlo-Broumov-Hyncice-Ruprechtice-Mezimesti-Mieroszów-Kochanów-Grzędy-Czarny Bór-Boguszów-Gorce (Kuźnice Świdnickie)-Wałbrzych




Dobrze wykorzystany dzień urlopu. Łagiewniki

Czwartek, 22 września 2022 · dodano: 22.09.2022 | Komentarze 0

Wiedząc o tym, że już w tym tygodniu nie pojeżdżę, dziś wziąłem sobie wolne.
Pogoda była lepsza, było słonecznie choć chłodno. Na trasę wyjechałem o jedenastej, jakoś spało mi się bardzo dobrze i długo. Pod koniec jazdy nieco polawirowałem, by nabić ciut więcej kilometrów. W domu byłem przed osiemnastą. Jazda była przyjemna i udana.




Paskudny początek jesieni. Strzegom

Środa, 21 września 2022 · dodano: 21.09.2022 | Komentarze 0

Rano do pracy już jechałem w ciemnościach. I to w dodatku podwójnych: naturalnych wynikających z wyraźnego skrócenia dnia oraz zafundowanych przez miasto Wałbrzych, bo wyłączono oświetlenie na głównej arterii (ul. Armii Krajowej). Szczególnie ta druga ciemność była dziwna, jechało mi się jakby przez zupełnie nieznaną okolicę. Odpaliłem swoje światełka i jakoś dobrnąłem do pracy. Wszędzie były kałuże po nieustających deszczach. Obraz zaiste ponury.

W pracy cały czas obserwowałem pogodę. Dzień był paskudny. Zimny, pochmurny i schyłkowy. No ale nie lało. Popołudniową część jazdy zacząłem o czternastej. No i wtedy solidnie lunęło. Deszcz jakby czekał ze swoją aktywnością jak wyruszę z pracy. Jednak tym razem jakoś specjalnie nie marudziłem. Takie były prognozy i sprawdziły się co do joty. Potem jeszcze czterokrotnie dopadały mnie fale deszczu. Był obfity, ale niezbyt długi. Brnęło się do przodu. Na niebie obserwowałem przedziwny taniec różnorodnych chmur, czasem między nimi błyszczało słońce, raz jechałem samym pograniczem tych dwóch faz, z jednej strony miałem jaskrawy błękit, a z drugiej głęboką czerń.

Do domu dotarłem o 19, zaliczając dziś obszary tylko dwóch powiatów: wałbrzyskiego i świdnickiego...